23 Aralık 2012 Pazar

Utanç

             Mezun ve işsiz olmak..O kadar büyük bi sorunmuş gibi bi de içine ata ata kendini bunalıma sokmak.Bir de bütün bunların üzerine herkesten kendini soyutlamak.Üzerinden hiç çıkarmadığın depresyon kapşonlunla bütün gün odada kendini kitap ve filmlere vermek.Sakallarının uzaması,günleri karıştırman,sabah uyanman için bi sebebinin olmaması,kendine bakmaman vs.vs..

              İki hafta önce ...
Bi arkadaşımla buluştuk.Eşi evi terk etmiş.Eşini de daha önce ailesine karşı savunduğu için ailesiyle de arası bozuk.İntihar edicem diyo çocuk durmadan.İki arkadaş bütün gece yanındaydık.Koskoca adam,bütün gece ağlamaktan, ve '' Neden ben aabi neden benn ... '' diye isyan etmekten kafayı yemek üzereydi.Neden ayrıldıklarının vs.detayına girmiyorum.
              Bugün ...
Üniversiteden arkadaşlarla buluştuk Beykoz'da.Oturduk bişeyler içtik.Arkadaşıma '' Ne zaman evleniyosunuz kanka '' dedim.Ev falan alınmış sadece düğün tarihi alıcaklardı.Nişanı attık dedi ve olan biten herşeyi anlattı.5 yıllık bi ilişki,kızın bazı ''b.ktan'' sebeplerinden ötürü bitmek zorunda kalmış.Neyse bu olayı da uzatmadan kapatıyorum.
            Bugün,akşam saat 18.00 suları ...
Bilenler bilir,F.S.M. çevreyolundan Kadıköy tarafına doğru gelip Ataşehir/Küçükbakkalköy sapağına girdiğinizde Sahan'ın karşısındaki ışıklarda yıllardır selpak satan bi dedeyi görürsünüz.Bugün ışıklarda beklerken göz göze geldik.Sanki bana ''Sabret çocuğum,beterin beteri var,herşey olacağına varır'' der gibi bi hafif bi tebessümle baktı.Camı indirdim,selpak aldım 2 tane,bozuk parayı uzattım.O sıra yeşil yandı zaten.Bu soğukta nasıl dayanıyo diye düşündüm,içim cızladı.İnanın 75 yaşından büyüktür o sakallı dede.Bugün kaç dereceydi bilmiyorum ama benim ayağımda bot varken yarım saatte ayaklarım donduysa o dedenin ne kadar üşüdüğünü tahmin bile edemiyorum.
            Bugün,akşam üzeri 18.05 suları ...
Evin önündeyim,arabayı parkettim.Tam eve giricem 10 mt.ilerideki çöp tenekesinin yanında 20'li yaşlardaki genç dikkatimi çekti.O da çöp arabasını parketmiş çöpün yanına.Dakikalarca karıştırıyor çöpü,poşetleri parçalıyor,her birinden bişeyler atıyor arabaya.Hiçbir şey umrundaymış gibi de durmuyor çocuğun,sadece işine bakıyor.Kendime bakıyorum,üzerimde mont,atkı,elimde bere,ayaklarımda bot var;sonra ona bakıyorum,üzerinde sadece lanet olası bi tişört var,evett..sadece bi tişört.İşte o zaman kendimden utanıyorum.Senin girdiğin bunalımın içine tüküreyim diyorum içimden kendime..
Bugün,Allah(c.c.),bana yaşattıklarıyla,karşıma çıkardıklarıyla bana hiçbir öğretmenin,profesörün öğretemeyeceği bi ders veriyo.Kendimden utanıyorum.Hayattan ve herşeyden bir anda,bir kez daha soğuyorum.Sürekli kendime kızıyorum.Sonra yine dedeyle bakışmamız aklıma geliyo.Yine kendimden utanıyorum,yine kendime kızıyorum.
         
            Bugün, saat 20:41..yani şuan ... hatta siz bu satırları okurken bile..

Hâlâ kendimden utanıyorum..ve hâlâ ,ve hâlâ...









1 yorum:

  1. Hayatını değiştirebileceğine olan inancı kaybetmemek lazım..

    YanıtlaSil